Op de sluizen van IJmuiden

Het leven is mooi maar het noodlot is wreed,
Als je van elkander moet scheiden.
Je ziet in de ogen dan droefheid en leed,
Je hart voelt de smart van het lijden.
Dan kijk je elkander nog eventjes aan,
En fluistert bewogen “ja nu moet ik gaan”.
’t Was alles zo mooi maar voorbij weer zo gauw,
en ik , ik hou van jou.
 
Op de sluizen van IJmuiden,
Heb ik jou vaarwel gekust.
Op dat plekje bij de haven,
Stelde jij me weer gerust.
‘k Kon mijn tranen niet bedwingen,
afscheid nemen valt niet mee.
Op de sluizen van IJmuiden,
Daar zien wij elkander weer.
 
Vaak zie ik je staan als een droom in de nacht,
Om je heen de ruisende bomen.
Dan hoor ik je stem weer heel ver en heel zacht,
“Tot ziens, ik zal spoedig weer komen”.
Dan weet ik, je draagt het heel dapper, oprecht,
Maar wat je wou zeggen, dat werd niet gezegd.
Want ach je verdween weer zo haastig, zo gauw,
En ik, ik hou van jou.
 
Refrein

Terug naar de pagina Repertoire.